Hücre Zarı: Revizyonlar arasındaki fark

Bazı durumlarda hücrenin, bir maddeyi derişim gradyanının tersi yönde, yani az yoğun olduğu ortamdan zaten çok yoğun olduğu ortama doğru taşıması gerekir. Bu “yokuş yukarı” taşıma işlemi, enerji gerektirir ve bu enerji genellikle ATP (adenozin trifosfat) molekülünün hidrolizinden sağlanır. Bu süreç, “pompa” olarak adlandırılan özel taşıyıcı proteinler tarafından yürütülür.16 En bilinen örneklerden biri olan '''Sodyum-Potasyum Pompası (Na⁺-K⁺ Pompası)''', her bir döngüde ATP harcayarak üç sodyum iyonunu hücre dışına atarken, iki potasyum iyonunu hücre içine alır.17 Bu işlem, sinir hücrelerinin uyarılabilirliği ve birçok besinin hücreye alınması için gerekli olan iyon gradyanlarını oluşturur ve korur.

Bir sinyalin reseptör tarafından algılanması, hücre içinde bir domino etkisi başlatır. '''Sinyal transdüksiyonu (sinyal iletimi)''' olarak bilinen bu süreçte, mesaj bir molekülden diğerine aktarılarak hücrenin içine doğru ilerler.19 Bu yolda genellikle sinyal güçlendirilir; yani tek bir ligandın bağlanması, binlerce ikincil haberci molekülünün (örneğin, cAMP veya Ca²⁺ iyonları) aktive olmasına yol açabilir.20 Bu ikincil haberciler, daha sonra protein kinazlar gibi efektör proteinleri aktif edilmesini sağlar. Bu sinyal yolağının sonunda, hücrede belirli bir yanıt ortaya çıkar. Bu yanıt, bir genin ifadesinin değiştirilmesi, bir enzimin aktivitesinin düzenlenmesi veya hücre iskeletinin yeniden organize edilmesi gibi çok çeşitli şekillerde olabilir.19 Hücreler arası iletişim, sinyalin katettiği mesafeye göre '''endokrin''' (uzak mesafeli, kan yoluyla), '''parakrin''' (yakın komşu hücreler arası) veya '''otokrin''' (hücrenin kendi kendini uyarması) şeklinde sınıflandırılabilir.19